Rozdział 2 :

- Zayn !- Yaser przyszedł do naszego pokoju i oparł się o framugę.

- Tak tato ?
- Rozpakowałeś już wszystkie pudła ?

- Już kończę, Liam mi pomaga.

 Pomagałem mu tylko dlatego, że mama mnie o to poprosiła, ale on się rozpychał, może ten pokój nie był wielki, ale we dwójkę spokojnie powinniśmy się zmieścić, a jednak nie udało nam się to, ponieważ „mój brat” (jak to okropnie brzmi) ma tyle rzeczy, że ledwo pomieścił połowę z nich w swojej szafie. W teorii mieliśmy mieć po połowie pokoju, w praktyce, wychodzi na to, że ja mam 1/3.

- Jak miło z twojej strony Liam – uśmiechnął się do mnie chłopak mamy.

- Nie ma za co- powiedziałem to z wielką trudnością w gardle i spróbowałem się uśmiechnąć, ale chyba nie jestem najlepszym aktorem, na szczęście na Yaser’a to wystarczyło.

- Zostawiam was samych chłopcy- powiedział „tato” i wyszedł z pokoju.

 Kiedy ogarnęliśmy już cały pokój, było około 14. Zayn wyjął swojego laptopa i położył się na swoje lóżko. W tym momencie usłyszałem dźwięk mojej komórki, ktoś przysłał mi sms, to był Louis, napisał : „Jest już u cb braciszek ? :D”, na co odpisałem mu : „niestety L ”. Zayn zaciekawił się tym i spytał się mnie :
- Ej ty kujonie, z kim tak piszesz ?

- Może trochę grzeczniej- warknąłem na niego.

- Wyluzuj trochę, jaja sobie z ciebie robię, nie bierz tego na poważnie. o jak powiesz mi kto ?

- Mój przyjaciel Louis.

- To świetnie, ale żeby było jasne do mojego pokoju go nie wpuszczasz- i zrobił groźną minę .

- Niby czemu, to jest też mój pokój- wkurzyłem się na niego.

- Tak, ale nie wiadomo co to za chłopak, jeszcze mi coś z pokoju zabierze, czy coś.

- Nawet go nie znasz!- wybuchłem i wybiegłem z pokoju.

 Z tego co zauważyłem nawet nie pobiegł za mną i dobrze, mam go po dziurki w nosie.

  Nagle ktoś objął mnie od tyłu w pasie, to był mój najlepszy przyjaciel Louis, fajnie, że przyszedł, nie chciałem spędzać niedzielnego popołudnia z tym cwelem, a do tego jutro miał chodzić razem ze mną do szkoły.

- Cześć – powiedział Louis i uśmiechnął się do mnie.

- Cześć – opowiedziałem mu, ale z uśmiechem było gorzej.

- Co się stało ?

- Zayn, tak mnie wkurwia …

-  Nie może być taki zły przecież.

- Ale jest, naprawdę uwierz mi.

- No dobra wierze, wierze, ale możesz przecież z nim pogadać.

 Nagle na taras wparował Zayn , nie miałem ochoty go już dzisiaj więcej oglądać.

- Siema jestem Zayn- przedstawił się Louis’owi

- Hej stary, ja jestem Louis, miło cię w końcu poznać, Liam tak się cieszył na twój przyjazd, tyle mi ot obie opowiadał.

- Wcale nie ! – odparowałem i wyszedłem, nawet mój najlepszy przyjaciel musiał być przeciwko mnie, miałem już tego naprawdę dosyć, poszedłem do „naszego pokoju” i położyłem się na łóżku, nawet nie wiem kiedy zasnąłem, natomiast wiem, że ktoś mi się przyglądał, to był Zayn, uśmiechnął się do mnie i powiedział :
- Nareszcie wstał śpioszek

- Która godzina  ?

- 18

- Co , już , masakra.

 Zayn nagle zaczął się śmiać chuj wie z czego.

- Z czego tak ta mordę cieszysz ?
- Zobacz do lustra.

 Wstałem i poszedłem do łazienki, a na twarzy miałem narysowane wąsy jak jakiś milord i piegi czarnym flamastrem, pewnie Zayn chciał mnie wkurzyć, więc postanowiłem nie dawać mu takiej satysfakcji, poszedłem do pokoju, gdzie dalej się śmiał i też zacząłem się śmiać, na co on nagle przestał i spojrzał na mnie.

- Nie jesteś wkurwiony ?

Na co ja ze stoickim spokojem odpowiadam:
- Nie, czemu ? Przecież to świetny żart.

- Ale ja chciałem cię wkurwić !

- Niestety nie udało ci się to – odwróciłem się tak żeby nie mógł zobaczyć mojej twarzy i uśmiechnąłem się do siebie zwycięsko.

***

 Reszta wieczoru minęła mi dość spokojnie, około 21 spakowałem książki do szkoły i poszedłem się umyć, kiedy wyszedłem spod prysznica wszedł tam Zayn, a ja chciałem zrewanżować się mulatowi i poszedłem na dół do kuchni. W lodówce była ryba wziąłem ją i włożyłem mu pod poduszkę, po czym poszedłem spać.

Od Autorki : Mam nadzieję, że ten rozdział wam się podoba, zachęcam do wyrażania swojej opinii w komentarzach / domifra ;))